In deze corona-tijd hebben veel mantelzorgers het extra zwaar door de beperkende maatregelen. Zij verdienen onze optimistische steun en een hart onder de riem!
De A is van Alzheimer, en van Aanraking. De B van Brein, en van Beweging. En de C? Van Complimenten. Omdat je die verdient, als mantelzorger.
Ingrid Keestra neemt je mee langs allerlei grote en kleine thema’s waar je mee te maken krijgt als mantelzorger van iemand met dementie.
In 26 lichtvoetige artikelen benadert ze dit soms zware onderwerp onder steeds nieuwe invalshoeken en maakt het zo bespreekbaar.
Natuurlijk gaat het over confronterende zaken als Dementie, Decorumverlies of Dagopvang. Maar daarnaast is er in het leven van een mantelzorger ook plaats voor Humor, Liefde en af en toe een Bakkie.
Het Mantelzorger-Alfabet begon als een serie blogs die Ingrid schreef op de website van de landelijk-actieve Stichting Mantelzorgelijk. En is het 2de boek van Ingrid.
Haar eigen ervaringen, tips en korte overpeinzingen werden door veel lezers en mantelzorgers ervaren als belangrijke support. Ze herkenden zich erin, en voelden zich uitgenodigd om hun eigen verhalen te delen.
Daarom overhandigde Ingrid het 1e exemplaar van haar nieuwe boek dan ook aan Marjolijn Bruurs, voorzitter van de Stichting Mantelzorgelijk.
Ingrid Keestra (Deventer, 1968) is marketingadviseur en mantelzorger. Ze deelde via blogs en social media haar ervaringen. Ze spreekt ook over mantelzorg en dementie, bijvoorbeeld in Alzheimer Cafés, en geeft workshops aan personeel van gemeentes en verpleeghuizen. Ze is getrouwd, en moeder van een zoon.
Ingrid Keestra was meer dan 15 jaar mantelzorger voor haar moeder die de ziekte van Alzheimer had. Zoals veel mantelzorgers moest ze met vallen en opstaan haar weg vinden in de wereld van de dementie. Met Mantelzorger der liefde schreef ze een gids voor mantelzorgers vol praktische tips, interviews en persoonlijke ervaringen. In liefdevolle anekdotes vertelt Ingrid hoe het is om te zorgen voor een dierbare met dementie, en geeft ze adviezen over hoe je ook voor jezelf de zorg dragelijk kunt houden.
Openhartig vertelt ze hoe ze omgaat met verdriet en frustratie, en hoe ze de situatie van haar moeder uiteindelijk leerde accepteren. En ze ontdekte dat er zelfs in het verpleeghuis nog altijd plaats is voor verwondering, ontroering en plezier.