Heeft op maandag 8/04/024 enkele interviews gegeven.
Hieronder een paar linken:
CM-topman Luc Van Gorp wil euthanasie bij voltooid leven - TV Limburg
De Houthalense CM-voorzitter Luc Van Gorp doet vandaag een opvallende uitspraak over levensmoeheid. Hij wil dat mensen die aangeven dat het 'genoeg geweest is' de kans krijgen om hun leven 'terug te geven'. Hij doelt hiermee naar eigen zeggen niet op euthanasie, maar hij wil vooral de discussie opentrekken voor de ouderen die levensmoe zijn. Zij moeten zelf de keuze krijgen of ze verder willen of niet.
link van het artikel hieronder:
CM-voorzitter Luc Van Gorp: “Veel ouderen zijn levensmoe. Waarom zou je zo’n leven nog per se willen rekken?” | De Standaard
CM-voorzitter Luc Van Gorp: “Veel ouderen zijn levensmoe. Waarom zou je zo’n leven nog per se willen rekken?”
De vergrijzing wordt een van de grootste uitdagingen van de komende jaren. CM-voorzitter Luc Van Gorp pleit daarom voor radicale oplossingen, tot en met de mogelijkheid om uit het leven te stappen voor wie levensmoe is.
Pieter Lesaffer - maandag 8/04/2024 om 08:00
In ons land zal het aantal 80-plussers verdubbelen tegen 2050. Dan zal een op de tien Belgen ouder dan 80 jaar zijn, ofwel een stijging van zo’n 640.000 vandaag naar 1,2 miljoen. Daarmee stijgt ook de financiële druk op alles wat voor hen nodig is, van gezondheidszorg tot medicatie en woonzorgcentra. En de begroting gaat nu al in het rood.
“Het is een misvatting dat je de vergrijzing alleen kunt aanpakken door er meer geld tegenaan te gooien”, zegt Luc Van Gorp, voorzitter van de CM (Christelijke Mutualiteit). Zijn studiedienst heeft een onderzoek gedaan naar het gezondheidsprofiel van de oudere CM-leden. Van Gorp grijpt dat aan om te pleiten voor “een radicaal andere aanpak”, zoals hij het zelf noemt. Met als centrale idee: laten we het niet meer hebben over langer leven op zich, maar uitgaan van de kwaliteit van leven.
“Artsen en andere gezondheidswerkers doen nu ontzettend hun best om iedereen langer te laten leven, maar met welk doel? Langer leven is toch geen doel op zich? Het moet toch in de eerste plaats gaan over de vraag: hoelang kan ik nog kwaliteitsvol leven?”
Iedereen wil toch dat zijn ouders en grootouders zo lang mogelijk blijven leven?
“Maar willen die mensen dat zelf? En wat hebben ze daarvoor nodig? Die vragen worden te weinig gesteld. Sommige 80-plussers zullen helemaal niks nodig hebben om kwaliteitsvol ouder te worden. Die zullen zelfs anderen kunnen ondersteunen, door hen bijvoorbeeld gezelschap te houden. Anderen hebben net heel veel zorg nodig, en die moeten we – voor alle duidelijkheid – ook blijven geven. Maar wat met de categorie van ouderen die maximale zorgen krijgen, maar die nog steeds niet de kwaliteit van leven hebben die zijzelf wensen? Die vraag wordt veel te weinig gesteld.”
Wat is het antwoord op die vraag?
“Er is nu al een regeling voor euthanasie, die is heel strikt en wettelijk vastgelegd. Dat werkt ook goed voor wie ondraaglijk lijdt. Maar daarnaast zou er ook een zachtere vorm moeten zijn, voor mensen die het gevoel hebben dat hun leven voltooid is. Denk maar aan Lutgart Simoens, de radiopresentatrice die vier jaar geleden is overleden. Zij zei: ‘Voor mij hoeft het allemaal niet meer.’ En zij is lang niet de enige. Veel ouderen zijn levensmoe. Waarom zou je zo’n leven nog per se willen rekken? Die mensen willen dat zelf niet, en als het dan toch over budgetten gaat: het kost de overheid alleen maar geld.”
Lees ook
Maj Vandergeten: “Aanraken is een levensbehoefte, maar bespaar mij de ‘kuskesdans’ van het woonzorgcentrum”
En dus moet je hen een soort legale hulp bij zelfdoding aanbieden?
“Zelfdoding is een te negatieve term. Ik zou het veeleer noemen: het leven teruggeven. Ik weet dat het gevoelig is, maar we moeten dat debat echt durven te voeren. We hebben in de loop van de geschiedenis de dood in een apart vakje gestoken. Dat is iets voor de zwarte uniformen, tegenover de witte uniformen die de levenden verzorgen. Maar die twee werelden lopen door elkaar, de dood is een deel van het leven.”
Dat is inderdaad een radicale aanpak.
“We gaan nu verkrampt om met de dood, maar dat hoeft niet zo te zijn. Vraag het ook aan de mensen zelf. Sommige kankerpatiënten krijgen op het einde van hun leven bijvoorbeeld nog zware, dure medicatie om hun leven met enkele dagen te rekken, soms zelfs letterlijk enkele uren. Maar is dat echt wat die patiënten op dat moment zelf willen? Die medicatie kost heel veel en daar staat nauwelijks kwaliteit van het leven tegenover.”
De betaalbaarheid van de gezondheidszorg wordt een belangrijk thema in de verkiezingen. Hoeft de volgende regering dan niet extra te investeren?
“Integendeel, er moeten zo veel mogelijk middelen naar gezondheid en de gezondheidszorg gaan – op voorwaarde dat dat meer levenskwaliteit biedt. Maar hoeveel je uiteindelijk investeert, het zal niet volstaan. Er is gewoonweg niet genoeg zorgpersoneel om het werk gedaan te krijgen. Nu al staan ziekenhuiskamers leeg omdat er niet genoeg verpleegkundigen en artsen zijn. De thuisverpleegkundigen, bijvoorbeeld, krijgen het budget dat de ziekteverzekering voorziet niet op, omdat ze niet met genoeg zijn. Maar de zorgen van de ouderen blijven natuurlijk dezelfde, en zo komt er extra druk op de woonzorgcentra.”
Lees ook
Zes op tien 65-plussers lijden aan hart- en vaatziekten
Die woonzorgcentra trokken ook al aan de alarmbel. Zij willen bijbouwen om zich op die vergrijzing voor te bereiden.
“Maar hebben we al die extra woonzorgcentra wel nodig? Louter kamers bijbouwen zonder iets te doen aan het personeelstekort is geen houdbaar model. Ik mis in de ouderenzorg de waarom-vraag. Waarom doen we de zaken zoals we ze nu doen? Hierop komt vaak geen antwoord. In een woonzorgcentrum moet je soms als enig personeelslid instaan voor dertig bewoners. Alle respect voor de mensen die zich keihard inzetten, maar dat is toch niet menselijk?”
“Als er in bepaalde woonzorgcentra dieren zouden wonen in plaats van mensen, dan had Gaia al lang een klacht ingediend en werden die onmiddellijk gesloten. Dus waarom nog meer op eenzelfde manier investeren? Morgen is er helemaal niemand meer die zo wil werken. En straks zijn er misschien ook geen ouderen meer om er te wonen. Want wie wil nog naar een woonzorgcentrum als de kwaliteit van leven niet centraal staat?”
Het is gemakkelijk gezegd, maar voor de allerlaatste zorg zal zo’n woonvorm toch altijd nodig blijven?
“Als ouderen medische zorgen nodig hebben, dan kunnen ze toch beter naar een ziekenhuis gaan? Nu schuiven artsen en ziekenhuizen die verantwoordelijkheid te gemakkelijk door. Ik vergelijk de ouder wordende mensen weleens met een berg vlees. Die berg komt eerst in de gezondheidszorg terecht. Artsen en ziekenhuizen gaan daarmee aan de slag en verdienen daar goed aan, maar zodra dat vlees wat begint te stinken, schuiven ze het door naar de ouderenzorg. Maar de vergrijzing is niet alleen de verantwoordelijkheid van de mensen die in de ouderenzorg werken.”
Lees ook
Weg met het hokjesdenken, in Kessel-Lo komt een echt zorgzame buurt