Hasselt - In het VRT1-programma Restaurant Misverstand bewijzen acht mensen die de diagnose jongdementie kregen, dat ze nog iets kunnen betekenen door samen een restaurant uit te baten. Hasselaar Geert Mathys (55) is een van hen. “Ik had niet door dat er iets mis was met mij”, vertelt hij. “Tot ik mijn werk kwijtgeraakte.”

Jo Smeets - donderdag 14/03/2024 om 03:00
“Vandaag was je wel erg stil”, zal Geerts partner Annick Germeys (62) aan het einde van het gesprek zeggen. Annick helpt Geert met het interview, want hij komt moeilijk uit zijn woorden. De reden daarvoor is jongdementie type alzheimer, bij Geert vastgesteld in 2022. Wat niet betekende dat hij bij de pakken bleef zitten, want Geert is altijd bezig. En nu is hij te zien in Restaurant Misverstand. “In het begin wilde ik niet deelnemen”, zegt hij. “Ik kende het programma niet, wist niet wat ik mocht verwachten. Maar uiteindelijk heb ik het dan toch gedaan na een gesprek met iemand van productiehuis Roses are Blue en daar ben ik blij om. Het was echt wel een superfijne ervaring met een ongelooflijk toffe crew.”

Wanneer voelde je voor het eerst dat er iets met je aan de hand was?
Geert: “Ik had het gewoon niet door. Plots werd ik ontslagen op mijn werk, dat was heel moeilijk voor mij.”Annick: “Het was tijdens corona, dus zo’n vier jaar geleden. Geert had een betrekking als senior CRM-consultant bij een groot IT-bedrijf, en werkte al een tijdje van thuis uit. In het begin dachten wij dat zijn ontslag te maken had met die situatie, maar dat bleek dus niet het geval. Geert had me al vaker verteld dat zijn contacten op het werk alsmaar moeilijker verliepen. De job lukte nog, maar het was de communicatie die telkens misliep. Ik zag dat Geert daaronder leed, vaak zei hij: ‘Het gaat niet meer’. Ik dacht aan burn-out of depressie, maar het was dus iets anders. Na een carrière van 25 jaar stond Geert op straat.”
Geert: “Het was moeilijk om te verwerken.”

Hoe ging jij daarmee om, Annick?
Annick: “Ik begreep het niet. Onze omgang met elkaar veranderde, en ik vond dat Geert het niet mocht laten hangen. Ik zei: ‘Komaan, ge zijt nog maar vijftig. Pak u bijeen’. Ik had te weinig geduld, besef ik nu. Het was zo stresserend voor Geert dat hij zona kreeg in het aangezicht, waardoor hij ziek werd. Na die ziekteperiode ging het beter. In die mate zelfs dat hij weer ging solliciteren. Maar dat lukte niet, en toen dacht ik: hier klopt iets niet.”Geert: “Mijn spraakvermogen was toen al achteruit aan het gaan, dat deed me telkens de das om.”Annick: “Geert kon zich niet meer goed uitdrukken. Na zo’n sollicitatiegesprek zei hij telkens: ‘Inhoudelijk was het op technisch vlak geen probleem, maar ik vond de juiste woorden niet als ik over mezelf moest vertellen.’ Zijn computer ging enkel nog aan voor de Beursrally, de beleggerswedstrijd van De Tijd: dat lukte probleemloos, in tegenstelling tot praten. Dus gingen we op zoek naar antwoorden. Via de huisarts kwamen we terecht bij de neuroloog, en al snel kon die de puzzel leggen: jongdementie, type alzheimer.”
Wat betekent dat concreet?
Annick: “Er zijn veel soorten dementie en elke variant uit zich anders. Fons, die ook te zien is in Restaurant Misverstand, praat bijvoorbeeld honderduit, in tegenstelling tot Geert. Bij hem is het een opeenstapeling van eiwitten die een soort van ‘plak’ op zijn hersenen vormt. Dat heeft als gevolg dat alle functies langzaamaan uitvallen. Het is begonnen met zijn spraak en zijn cognitieve vaardigheden. Hij heeft het moeilijk met het inschatten van ruimte en tijd.”

Wat bracht die diagnose teweeg bij jullie?
Geert: “Het was natuurlijk een mokerslag, maar toch heb ik dat verdict vrij snel aanvaard. Al mis ik het contact met mijn collega’s wel heel erg. Ik krijg nu medicatie om de ziekte af te remmen.”Annick: “Genezing zit er niet meer in, maar ik wil benadrukken dat er nog leven is na de diagnose. We willen focussen op alles wat wel nog kan. Geert kookt nog, hij heeft een jobje als afwasser in Bistro Bottega, hij is een Hasseltse Mooimaker en we gaan vaak wandelen.”Geert: “Ik doe ook nog aan beeldhouwen en ik ga drie keer per week lopen. Ik ben aan het trainen voor de marathon van Londen in april.”

Is het moeilijk om de weg te terug te vinden als je aan het trainen bent?
Geert: “Nee. Nog niet.”Annick: “Omdat Geert een vaste trainingsroute heeft. Maar als hij wil gaan trainen als we ergens op vakantie zijn, is dat natuurlijk iets anders. Vreemd toch, vroeger was kaartlezen een van zijn specialiteiten, maar dat gaat nu niet meer. Autorijden ook niet: Geert heeft op eigen initiatief zijn rijbewijs ingeleverd.”Geert: “Ik was bang om iemand te overrijden.”Annick: “Het is Geert zijn droom om de grote zes marathons van de wereld te lopen: New York, Chicago, Berlijn, Londen, Tokio en Boston. De eerste drie zijn al afgevinkt, de andere liggen nog in ’t verschiet, te beginnen met Londen. Verder maken wij niet al te verre toekomstplannen, want wij weten natuurlijk niet wat ons nog gegund is. Het belangrijkste is dat Geert er nog is. We genieten van de kleine dingen en van elkaar. Samen maken we er het beste van.”
Restaurant Misverstand, VRT1, 20.45 uur
Rechtstreekse link tot het krantenartikel:
https://www.hbvl.be/cnt/dmf20240313_96642126?utm_source=hbvl&utm_medium=newsletter&utm_campaign=Ochtend&utm_content=goesting&utm_term=0-0&adh_i=91cb7234637174db13b8262be01e49cd&adh_i=91cb7234637174db13b8262be01e49cd&M_BT=15332904654&articlehash=Bqd0Fu2bmN5lLVDMRVKHRLBSGZP6tC6LVTf0c%2Bvi984a7v%2BuOGlGD89cJ4%2B7TzUd2ZE16J0xgkevfEHGYBXlq%2FVoVviInCe3TiCcEqTBLKbKXI20%2BwZC3aGVf6LapZA7FRovfLetJkV8uzMx0Ep1EGcF0ZobzQhNi6Aaws1SB5I6vpzF40DeN6TuRyOXu78vyIiutYggi8pjPMpOeuWO1XL4HlIZodNHaUSMwj5cQeReftVVApXGgWWQwHxxpIBVh9F9gKiahOG2B5ZPsMkf6w85Prh6BNPN32Jo3pq0ye3hIv4cZmUrCoz5xHDBd78SZUkaCWyUb8LTW9c6Krje%2BA%3D%3D