Gedicht van de week
We zijn onderweg
in de trein van het leven
van ‘t ene naar ‘t and’ re station.
Wat ons die reis biedt,
dat wordt ons gegeven,
soms regen en soms schijnt de zon.
Langs bergen en dalen,
het einddoel gaan halen,
die trein rijdt altijd maar door.
Door storm en door mist,
zijn wij de toerist,
soms ook op ongewenst spoor.
De vraag wordt gesteld ,
bij het inchecken:
‘Waar brengt de reis ons naartoe?’
Pas tijdens de reis,
ga je langzaam ontdekken:
‘Je weet niet naar wat, waar of hoe’.
Winnen, verliezen,
je kunt niet veel kiezen,
de levensreis heeft dat bepaald.
Waar je ook bent,
het is onbekend,
hoe je het eindstation haalt.
De reis lang of kort,
hoe lang je ook treinde,
uitstappen is eens verplicht.
De trein van het leven
is dan aan het einde.
Is daar een tunnel met licht?
Tijdens het reizen
zoek je bewijzen:
‘Wat na ons levensvervoer?’
Maar hoe of dat zit
aan ’t eind van de rit?
Weet niemand, er is geen retour.
© Hans Cieremans