Gedicht van de week
Te zwak om te leven,
te sterk om te sterven.
In Niemandsland,
dwalende zwerven.
Wiss´lende stemming,
angst en ontremming.
Soms achterdochtig,
boos, agressief.
Soms heel zachtaardig,
vrolijk en lief.
Zo onvoorspelbaar,
breekbaar en grillig.
Soms zich verzettend,,
dan weer gewillig.
Alzheimer toont ons vergankelijkheid,
bedreigt een menswaardig bestaan.
Maar liefde, het wapen die dit spook bestrijdt,
zal Alzheimer altijd verslaan.
Te sterk om te sterven,
te zwak om te leven.
In dichte mist
met liefde omgeven
Held´re momenten,
veel sentimenten.
Sombere onmacht,
een lach en een traan.
De tijd is verleden
en lijkt stil te staan.
Gelaten berusten,
herinneringsgaten.
De kunst van de liefde
om los te gaan laten.
Alzheimer toont ons vergankelijkheid,
bedreigt een menswaardig bestaan.
Maar liefde, het wapen die dit spook bestrijdt ,
zal Alzheimer altijd verslaan.
© Hans Cieremans