Gisteren 15/12/2024 had dementie@home een kerstmarkt in Leopoldsburg. Het was er gezellig druk, koud maar zo hartverwarmend. Lieve standhouderburen waar we tussendoor mee babbelden. Eentje is zelfs voor mij eten gaan halen omdat ik niet weg kon (was alleen).
Maar het mooiste was het volgende:
Een lief koppeltje kwam kijken aan ons standje. Ze waren op zoek naar geschenkkaartjes voor de pakjes. Tja, die verkochten we niet. Maar.... had ze wel bij voor aan de pakjes te bevestigen. Doordat we buiten zaten kon ik geen pakjes inpakken.
Ik nam mijn potjes en liet dit aan het koppel zien. Ze hadden er direct 4 kaartjes die ze wilden. Ze wilden dat betalen en ik zei dat ze dat kregen omdat ze beiden boven de 90 waren. Ze gaven me een hele dikke knuffel. Ik was er niet goed van. Zo iets kleins en... zo'n lief gebaar.
Ik was aan het rondkijken en opeens kwam er een oudere man naar ons standje en duwde me een briefje in de hand. "Dat is voor de kas want ik heb mijn vrouw verloren aan dementie". Dat pakte me zo en zei dat dit helemaal niet hoefde. Hij was niet om te praten en wilde ook geen plantje meenemen. Ik zei dat ik in het potje doe en wenste hem veel sterkte! We hadden beiden tranen in de ogen.
Dit zijn prachtige herinneringen en weet duidelijk waarom ik het doe....