Dierbare herinneringen,
hoogtepunten, kleine dingen,
lijken niet meer door te dringen,
maar hoe anders is dat nu.
Want het ‘Nu sijt wellecome’
en de lichtjes in de bomen
worden gretig opgenomen
in haar helder déjà-vu.
Zo blijkt kerst in haar beleven
toch herinnering te geven
en al is het maar voor even,
’t is een wondermooi moment.
Ze zingt: ‘Komt allen tesamen’,
van de koningen die kwamen,
toen ze van de ster vernamen,
het was allemaal bekend.
Ze had een gezellig praatje,
genoot van een advocaatje,
onze lieve grootmamaatje,
ze was af en toe ad rem.
Dit moment, niet te betalen,
door haar mooie kerstverhalen
en ik zag haar werk’ lijk stralen
als de ster van Bethlehem.
Ook dit zijn herinneringen,
ogenschijnlijk kleine dingen,
die haar nooit verloren gingen,
hoe bijzonder toch is dit.
’t Was genieten, zeker weten,
morgen is ze vast versleten,
zal ze kerst weer zijn vergeten,
als ze in haar bubbel zit.
© Hans Cieremans