Gedicht van de week
Spraakwaterval,
zinnen die vloeien.
Sprekerstalent,
woorden die boeien.
Fijn als je dat kan,
praten als Brugman.
Vertel je verhalen,
zeg wat je voelt.
Leg mensen uit,
wat je bedoelt.
Het lijkt zo normaal,
de woorden die stromen.
Maar soms kan daar zomaar
een einde aan komen.
Een hersenbloeding, een prop in je bloed,
je moet naar de logopedie
Je hakkelt, je stottert, je praat niet meer goed.
Dat heet uh….dat heet uh…. Dat heet uh….afa…afa……afasie…..hèhè
Wat je wel weet
kun je niet zeggen.
En hoe dat komt,
wil je uitleggen.
Maar woorden ontbreken,
die je wil spreken.
En word je nijdig,
al helpt ‘t geen zier.
Drie woorden spreken,
duurt een kwartier.
Als er tot slot
wat woorden uitflappen,
zeggen ze nog
jou niet te snappen
Afasie maakt je verdrietig en boos,
hoewel het aan vechtlust niet schort.
En omdat jij doorvecht word ik sprakeloos,
daarvoor schieten woorden te kort.
© Hans Cieremans