Sombere gezelligheid,
kende de kerst dit jaar.
De boom versierd,
een feestdiner,
maar ook gemis was daar.
Weemoedige herinnering
aan hoe het vroeger was.
Voor het eerst
naast jouw portret,
een leeg champagneglas.
Sombere gezelligheid,
het is een vreemd gevoel.
Met kerstliedjes,
de kaarsjes aan,
maar ook een lege stoel.
Er is gelachen en gehuild,
er is op jou geproost.
Zo was je er
voor ons toch bij.
Het was een schrale troost.
Sombere gezelligheid,
vrolijk en ook zwaar.
Een oliebol
of appelflap,
op naar het nieuwe jaar.
Ook dan is de herinnering
aan hoe het vroeger was.
En ik kijk weer
naar jouw portret
en hef op jou het glas.
© Hans Cieremans