Kerst in het verpleegtehuis
ontroert me ieder jaar.
Bewoners, personeel, bezoek
vieren Kerst met elkaar.
Ze zingen van het Kindeke,
de dieren in de stal,
van herders en de koningen,
‘het licht schijnt overal’.
Er is dit jaar geen samenzang,
geen viering in de zaal.
De dominee op intranet,
vertelt het kerstverhaal.
Bezoek dat wordt wel toegestaan
al is het mondjesmaat.
Ontvangst is op een kamertje
op afspraak separaat.
Het bezoek draagt mondkapjes,
afstand blijft verplicht
Want als er weer een uitbraak komt,
dan moet de deur weer dicht.
Er worden sapjes rondgebracht,
dat is leuk zondermeer.
De Kerstman komt ook even langs
dat geeft een beetje sfeer.
Maar ik mis de verbondenheid
het kippenvelmoment,
het gevoel van samenzijn,
als je met Kerst hier bent.
Kerst tweeduizendeenentwintig
vieren wij nu meer alleen,
maar het licht schijnt ook dit jaar
voor jou en iedereen.
© Hans Cieremans