Gedicht van de week
Langzaam is hij weggegleden
in ’t mysterie van de dood.
Kalm en rustig, moegestreden,
terugkeer in de moederschoot.
Waar hij heim’ lijk naar verlangde,
als hij om zijn moeder riep.
in zijn strijd tegen vergeten,
in zijn dromen als hij sliep.
En nu is hij bij zijn moeder,
zijn symbool van veiligheid.
Waar hij steeds om had geroepen,
tijdens zijn verwarde strijd.
Terugkeer naar de moederliefde,
‘t was nooit uit zijn brein gewist.
Hij verlangde naar haar liefde,
warmte die hij had gemist.
Liefde past niet in vergeten,
troostend vuur, dat nimmer dooft.
Waarin hij ondanks zijn onrust,
tot het eind toe heeft geloofd.
Het mysterie van zijn einde,
vindt zijn oorsprong in zijn bron:
Onvoorwaardelijke liefde,
ginds achter de horizon.
© Hans Cieremans (met toestemming)