Gedicht van de week
Mijn verdriet dat is de vreugde,
van ’t geluk dat jij mij bracht.
Dat geluk moet ik nu missen
en dat had ik nooit bedacht.
Samen waren we een eenheid,
zo verweven met elkaar.
Die verbinding is beschadigd
na een band van zoveel jaar.
Mijn verdriet dat is de vreugde
van een heel lang samenzijn.
Met een wederzijds vertrouwen
dat geeft nu juist hartenpijn.
Wij geloofden in elkander,
alles hebben we gedeeld.
Mededeelzaamheid is weg nu
en wordt ook niet meer geheeld.
Mijn verdriet dat is de vreugde
van de liefde die je schonk,
de genegenheid, je warmte
al heb ik nog steeds die vonk.
Maar ik moet die liefde missen,
en dat doet ontzettend zeer.
Liefde die ik jou blijf geven
die beantwoordt jij niet meer.
Mijn verdriet dat is de vreugde,
van wat wij hebben beleefd.
’t Zit nu in herinneringen,
wat me troost bij tranen geeft.
’t Geeft me kracht voor jou te zorgen,
omdat mij dat heel diep raakt.
Vreugde in herinneringen,
wat het leven draag’ lijk maakt.
© Hans Cieremans