Ons weekendgedicht van de week. Met dank aan RV. Foto van NV
Mijn vader is er even niet.
Hij is niet echt weg, maar lijkt te dwalen in zijn eigen hoofd.
Soms vertrekt hij onverwachts naar een plek die wij geen van allen kennen.
Bestemming onbekend.
Als ik zie dat zijn blik naar binnen is gekeerd en hij in zijn eigen wereld af lijkt te dalen, dan vraag ik me af hoe het daar zal zijn.
Voor mijn eigen gemoed ga ik ervan uit dat de plek waar hij zich steeds vaker in terugtrekt bestaat uit herinneringen aan de mooie tijden die hij heeft gehad met de mensen die hij liefhad, én nog steeds liefheeft.
Dat hij daar weer de man kan zijn die hij altijd is geweest en die ik nu zo ontzettend mis.
Een markante man: uitgesproken, intelligent, sociaal, lief en heel erg grappig.
Naarmate de tijd vordert is hij steeds vaker op die andere plek.
Ik hoop met heel mijn hart dat zijn verbrokkelde herinneringen gevuld zijn met veel liefde en vertrouwen, die hij als broodkruimels kan laten vallen om zo zijn weg weer terug te vinden.
Ga gerust even weg paps.
Dwaal daar maar een tijdje rond en neem een kijkje in deze wereld die voor ons onbekend is, maar voor jou steeds vertrouwder lijkt te worden.
Maar kom alsjeblieft, af en toe, nog eventjes terug
auteur onbekend.