Ons gedicht van de week...
Hij dronk dagelijks veel borrels
al vanaf zijn vroegste jeugd.
Nu zegt de verpleeghuisdokter,
dat zijn drankgedrag niet deugt.
Ook rookte hij behoorlijk stevig,
wel een pakje op een dag.
En de zuster liet hem weten,
dat het hier in huis niet mag.
Hij gedroeg zich altijd keurig,
reed nooit met een borrel op.
Want zelfs bij de leukste feestjes
was zijn vrouw steevast de bob.
Roken was thuis niet bezwaarlijk,
al zag zijn huis blauw van rook.
Maar zijn vrouw vond het niet erg,
want ze rookte zelf ook.
Ja, het was wel een verslaving
en nu op zijn oude dag,
moet hij wonen in ‘t verpleeghuis
waar zijn verslaving niet meer mag.
Nu krijgt hij ontwenningspillen,
dagelijks één borrel maar.
Want zo zijn immers de regels,
’t valt hem zwaar na zoveel jaar.
‘Eigen schuld’ zeggen veel mensen,
zijn teleurstelling is groot.
Veel werd van hem afgenomen,
waar hij altijd van genoot.
Alles draait nu om gezondheid,
veiligheid staat bovenaan.
De regie voor eigen leven,
tot hoever kan dat nog gaan?
© Hans Cieremans (met toestemming van de auteur)