De behoefte om te schrijven
Omdat de gevoelens blijven
Van verlies en van verdriet
Ook al wilde jij dit niet
Daar wordt niet meer naar gevraagd
Jaren zijn ineens vertraagd
2006 was het begin
Terugdraaien heeft geen zin
Over praten kan niet meer
Want besef doet het allang niet meer
Jaren van afscheid zijn begonnen
Ook je stem zal gaan verstommen
Veel vrienden en familie blijven weg
Die wel blijven zijn ook echt
Gaan ook mee op dit pad met jou
En blijven je dus altijd trouw
Dagen werden weken
Maanden, jaren zijn verstreken
Nu lig je daar heel stil en zwak
Je noemde het zelf vroeger een wrak
Nee dit wilde jij nooit zijn
Maar de regering vindt het fijn
Om gewoon maar door te gaan
Zolang jij je mond laat open gaan
Als er eten wordt gegeven
Zelf zou jij al niet meer leven
Uit jezelf kan jij niets meer
En was je al veilig bij de Heer
Naar die dag kijk ik zo uit
Geen lijden meer zien op je snuit
We kunnen alleen maar wachten samen
En elke dag om je bed gaan staan, en
een knuffel geven en een kus
Totdat jij krijgt je verdiende rust
Die 12 jaren FTD zijn zo lang
Iedereen leeft door en gaat zijn gang
Niet wetend dat jij daar nog steeds ligt
Want je bent allang uit zicht
De wereld raast gewoon door
Is hier ooit een oplossing voor?
Erika van Hoek-Renden