Spring naar de content
  • +32 (0)476 83 59 74
  • info@dementieathome.be
Facebook-f Instagram
  • Home
  • Actueel
    • 2025
    • 2024
    • 2023
    • 2022
    • 2021
  • dementie@home
  • Kopen
    • Speciale acties
    • Servies en bestek
    • Mentale stimulatie
    • Poppen & knuffels
  • Huren
    • Koffers
    • Hulpmiddelen
  • Tips
    • A. Tips
    • B. Boekentips
  • Zorg & Vrije tijd
  • Nieuwsbrieven
  • Giften
  • Contact
  • Home
  • Actueel
    • 2025
    • 2024
    • 2023
    • 2022
    • 2021
  • dementie@home
  • Kopen
    • Speciale acties
    • Servies en bestek
    • Mentale stimulatie
    • Poppen & knuffels
  • Huren
    • Koffers
    • Hulpmiddelen
  • Tips
    • A. Tips
    • B. Boekentips
  • Zorg & Vrije tijd
  • Nieuwsbrieven
  • Giften
  • Contact

110. Ongedeeld verdriet

Terug naar actueel

Gedicht van de week

We hebben heel veel meegemaakt,
we hadden het niet breed.
Maar met alle ups en downs,
deelden wij lief en leed.
We kenden geen geheimen,
we werden samen oud.
Zo zijn we met elkaar vergroeid,
heel veilig en vertrouwd.

Het leven lachte ons vaak toe,
we waren kerngezond.
Al hadden we maar weinig geld,
we kwamen toch goed rond.
We kregen lieve kinderen,
dat was een groot geluk.
Maar ondanks huiselijk geluk,
gaat nu toch alles stuk.

Want jij werd vergeetachtig
en raakte heel verward.
Jij was niet meer dezelfde man
en o, het ging zo hard.
Jij leeft nu in jouw wereldje
en ik in die van mij.
Delen van het lief en leed,
dat is er niet meer bij.

Zo groeien wij toch uit elkaar
en dat doet heel veel pijn.
Ach, zoals het vroeger was,
zo zal het nooit meer zijn.
Wij huilen samen heel wat af,
’t is ongedeeld verdriet.
Want ik zie het jouwe wel,
maar jij het mijne niet.

© Hans Cieremans -> met toestemming gepost zonder de bijhorende foto

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in op onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van ons laatste nieuws!

  • Algemene voorwaarden
  • Privacy en cookie policy

Alle rechten voorbehouden. Ontworpen door AppSys Ict Group – Aanmelden